Czym jest napadowe zaczerwienienie skóry, rumień alergiczny i rumień trwały i jak je leczyć?

Rumień to dolegliwość, która dotyczy sporej liczby osób. Jej przyczyny są bardzo różne – od schorzeń skóry po czynniki związane ze stylem życia. Z tego artykułu dowiesz się, czym jest naczynioruchowe zaczerwienienie skóry, rumień alergiczny, rumień wędrujący i rumień trwały, kiedy rumień pojawia się, co go najczęściej powoduje oraz w jaki sposób można go leczyć.

Występowanie rumienia na twarzy

Objawy rumienia obejmują różne dolegliwości dermatologiczne, które mogą znacząco wpłynąć na komfort osoby dotkniętej schorzeniem – zarówno fizyczny, jak i psychiczny. To dlatego, że zmiany skórne, zaczerwienienie, pieczenie czy swędzenie nie tylko mogą powodować dyskomfort, lecz również niekorzystnie wpływają na wygląd skóry.

Rumieniowi będącemu wynikiem reakcji alergicznej bardzo często towarzyszy uczucie pieczenia i swędzenia, które obok  zaczerwienienia skóry prowokują do intensywnego drapania się. W niektórych przypadkach reakcja alergiczna przybiera postać wysypki, a nawet pęcherzy, dodatkowo pogarszając kondycję skóry i sprawiając, że pacjent wymaga zaawansowanego leczenia dermatologicznego.

Prawidłowe rozpoznanie objawów jest niezbędne w celu postawienia diagnozy i przeprowadzenia skutecznej terapii.

Przyczyny i rodzaje rumienia

Alergia nie jest domeną dziecka, może pojawić się w każdym wieku. Rumień może mieć różne podłoże, takie jak czynniki środowiskowe, np. zmiany temperatury, a nawet poważniejsze niedomagania zdrowotne. Pośrednią przyczyną wystąpienia rumienia alergicznego może być również stres lub zmiany hormonalne. To sprawia, że dermatolodzy wyróżniają kilka typów rumienia. Leczenie zależy od rodzaju oraz przyczyny schorzenia. Poniżej znajdziesz opisy najczęściej występujących typów rumienia oraz ich przyczyny.

Rumień alergiczny

Termin rumień alergiczny bardzo często dotyczy wysypki lub reakcji skóry, spowodowanych ekspozycją na dany alergen. Potocznie zaczerwienienie twarzy czy ciała po kontakcie z alergenem to uczulenie. Przy wrażliwej skórze lub nadwrażliwości organizmu alergenem może być bardzo wiele substancji.

Alergiczne zaczerwienienie skóry wywoływane jest przez rozszerzenie naczyń krwionośnych umiejscowionych w powierzchownych warstwach skóry. Rumień alergiczny wywołany alergią najczęściej pojawia się bezpośrednio po kontakcie z alergenem. Może objawiać się czerwonymi plamami na całym ciele lub tylko w wybranych miejscach, mogą towarzyszyć mu również inne zmiany skórne.

Najczęstsze przyczyny wystąpienia rumienia alergicznego obejmują:

• kontakt z alergenami – bezpośredni kontakt z alergenami, takimi jak niektóre rośliny (na przykład trujący bluszcz), pyłki roślin, kosmetyki, metale (m.in. nikiel), detergenty;
• alergie pokarmowe – silnie uczulające alergeny pokarmowe to orzechy, skorupiaki i nabiał,
• leki – niektóre leki, w tym antybiotyki, środki przeciwbólowe oraz przeciwwymiotne, mogą spowodować reakcję alergiczną, w wyniku której pojawia się pokrzywka alergiczna.

Rumieniem alergicznym określa się reakcję alergiczną nie tylko na twarzy czy szyi, chociaż rumień alergiczny na twarzy jest z pewnością powodem największego dyskomfortu. Odczyn alergiczny może pojawić się również na dekolcie, ręce, nodze czy innych częściach ciała. Pojawia się wówczas silny świąd, zaczerwienienie, czasami pieczenie i obrzęk.

Alergia kontaktowa

Aby sprawdzić, na jaki rodzaj alergenu jesteśmy uczuleni, należy skontaktować się z alergologiem. Szczegółowy wywiad, również na temat występowania alergii w rodzinie, obserwacja objawów oraz wykonanie testu płatkowego na skórze zazwyczaj wystarczają do określenia, na jaką substancję powinniśmy uważać i unikać jej w swoim otoczeniu. Test płatkowy jest powszechną i uznaną metodą diagnostyki zmian skórnych i rumienia alergicznego w alergii kontaktowej.

Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry

Osoby ustawicznie narażone na działanie alergenów mogą zachorować na alergiczne kontaktowe zapalenie skóry w ostrej lub przewlekłej postaci. Ta pierwsza może wymagać natychmiastowej interwencji medycznej. Zmiany skórne  w przewlekłej postaci charakteryzują się rumieniem alergicznym raczej umiarkowanym i łuszczącą się skórą. Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry najczęściej wywoływane jest przez kontakt z metalami (na przykład niklem, chromem, kobaltem), które mogą być składnikami biżuterii, tworzywami sztucznymi, związkami chemicznymi występującymi w gumie, środkami konserwującymi, środkami zapachowymi i barwnikami. Objawy schorzenia zwykle są opóźnione i pojawiają się po kilku godzinach lub nawet dniach od kontaktu z alergenem. Obejmują alergiczne zaczerwienienie skóry, swędzenie, wyprysk kontaktowy, czasami również obrzęk. Najlepszym sposobem uchronienia się przed tego typu alergią jest niewystawianie organizmu na kontakt z alergenem.

Atopowe zapalenie skóry

Odczyn alergiczny w postaci rumienia alergicznego charakteryzuje również inne choroby alergiczne skóry, jak na przykład atopowe zapalenie skóry. W przypadku tej przewlekłej choroby skóry mającej związek z uwarunkowaniami genetycznymi system immunologiczny organizmu nie funkcjonuje prawidłowo. Takie objawy alergii, jak suchość skóry, zaczerwienienie czy świąd często spotyka inna alergia, na przykład katar sienny. Reakcje alergiczne związane z atopowym zapaleniem skóry wzmagają alergeny wziewne w postaci roztocza kurzu czy strzępków grzybni pochodzenia domowego, alergeny zawarte w sierści zwierząt lub pyłki roślin. Wynikiem reakcji alergicznej i obserwowania zmian skórnych jest także odczuwanie nawracających stanów zapalnych, których potwierdzenie w organizmie znajduje lekarz.

Profilaktyka obejmuje przede wszystkim, podobnie jak w przypadku alergii kontaktowych, unikanie ekspozycji na alergen. W leczeniu stosuje się zazwyczaj doustne leki antyhistaminowe i kortykosteroidy.

Alergie pokarmowe i spowodowane lekami

Reakcji alergicznej w postaci zmian skórnych i zaczerwienienia możemy spodziewać w sytuacji spożycia uczulającego alergenu zawartego w jedzeniu lub leku. Alergia na pokarmy wynika z nieprawidłowej reakcji organizmu na niegroźne z natury składniki jedzenia. W alergii pokarmowej mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe, ale reakcją alergiczną może być także rumień alergiczny i zmiany skórne na błonach śluzowych jamy ustnej, świąd i pieczenie w gardle, w okolicach ucha, wystąpienie rumienia alergicznego wokół ust i uogólniona pokrzywka. W sytuacji alergii pokarmowej te objawy nie są wywołane przez choroby alergiczne skóry, a przez uczulający czynnik pochodzący z jedzenia.

Warto zaznaczyć, że reakcje alergiczne na pokarm mogą następować bardzo szybko i chociaż nie każda zmiana skórna zlokalizowana obok ust czy związana z obrzękiem  wynika z alergii, to w przypadku alergii pokarmowej trzeba reagować natychmiast. Reakcję alergiczną na pokarmy stosunkowo często obserwuje się u dzieci, ponieważ dorosłe osoby najczęściej już wiedzą, jakich pokarmów muszą unikać. U dziecka każde wystąpienie reakcji alergicznej jest groźne, dlatego badanie lekarskie w przypadku wystąpienia objawów budzących niepokój jest niezbędne.

Taka samą reakcję alergiczną w postaci wystąpienia rumienia może wywołać lek, w którym znajduje się jakiś uczulający nas składnik. Nie zawsze przecież mamy świadomość, że po połknięciu jakiegoś preparatu grozi nam reakcja alergiczna.

Ukąszenia owadów

Przyczyny rumienia alergicznegomogą być wynikiem ukąszenia owadów, których ślina bywa nośnikiem alergenu. Reakcja alergiczna obejmuje wówczas rumień alergiczny, reakcje skórne, obrzęk swędzenie, ból i  pieczenie. Ukąszeniu owada towarzyszy też miejscowy stan zapalny skóry w postaci czerwonych plam o podłożu alergicznym. Ukąszeniu owada powinny szczególnie obawiać się rodzice noworodków i małych dzieci, ponieważ młody organizm zwykle nie umie dobrze radzić sobie z alergenami, które atakują go pierwszy raz. Układ odpornościowy musi nauczyć się dopiero prawidłowo odpowiadać na atak alergenów.

Wstrząs anafilaktyczny

Najcięższym przypadkiem alergii jest wstrząs anafilaktyczny, który jest gwałtowną reakcją organizmu na alergen i który może zakończyć się utratą przytomności lub nawet zgonem. Może on nastąpić zarówno w wyniku spożycia uczulającego jedzenia, jak i podania niewłaściwego leku czy ukąszenia owadów. Ta groźna reakcja organizmu, w której dochodzi do gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego, może mieć charakter także niealergiczny. Leczenie polega na jak najszybszym podaniu adrenaliny poprzez iniekcję w przednio-boczną część uda. Jeśli diagnostyka lekarza potwierdza, że uczulenie na dany składnik jest tak duże, lekarz przepisuje lek w ampułkostrzykawce, którą pacjent powinien zawsze mieć przy sobie.

Rumień wędrujący

Rumień alergiczny jest reakcją alergiczną na alergeny wziewne, pokarmowe, substancje chemiczne, sierść zwierząt, reakcją obronną organizmu na ukąszenia owadów. Bardzo charakterystyczne objawy alergii pojawiają się po ukąszeniu kleszcza zarażonego boreliozą.

W miejscu ukąszenia początkowo pojawia się czerwona plamka, która stosunkowo szybko powiększa się.  Najczęściej nie boli i nie swędzi. Odczyn alergiczny w postaci rumienia wędrującego uwidacznia się zwykle w ciągu kilku, kilkunastu dni. Zmiana skórna osiąga średnicę ponad 5 cm, ma najczęściej jasny środek z ciemniejszą, zaczerwienioną powierzchnia zewnętrzną i stanowi pierwszy objaw boreliozy, chociaż zdarzają się również zakażenia tą chorobą, która przenoszona jest w ślinie kleszcza, przebiegające bez pojawienia się rumienia wędrującego. Na późniejszym etapie choroby, nawet po kilkunastu latach od zakażenia, może wystąpić nawet kilkanaście objawów, z których bóle stawów i mięśni, bóle głowy, ogólne zmęczenie, arytmię serca, sztywność karku, problemy z pamięcią i koncentracją oraz inne objawy neurologiczne są spotykane najczęściej.

Borelioza przewlekła wywołuje szereg komplikacji zdrowotnych, dlatego kluczowe jest jak najszybsze zdiagnozowanie choroby. Dokonuje tego lekarz po wykonaniu badania krwi. Boreliozę leczy się trwającą kilka tygodni kuracją antybiotykową.

Jak leczy się rumień alergiczny i jak pielęgnować skórę podatną na rumień?

Łagodną postać rumienia alergicznego leczy się poprzez stosowanie maści lub kremów zawierających substancje chemiczne, lecznicze, ograniczające zaczerwienienie, niwelujące stan zapalny i inne objawy alergii. W nasilonych stanach z rumieniem alergicznym walczy się doustnymi lekami przeciwhistaminowymi i kortykosteroidami. Najistotniejsze jest jednak unikanie kontaktu z alergenem, aby ustrzec się ponownej reakcji alergicznej.

Pielęgnacja skóry z tendencją do powstawania rumienia polega przede wszystkim na stosowaniu łagodnych, niepodrażniających kosmetyków emolientowych, najlepiej pozbawionych środków barwiących i zapachowych, które odpowiednio nawilżą i natłuszczą skórę. W celu ograniczenia swędzenia czy pieczenia można stosować okłady z naturalnymi substancjami chodzącymi, na przykład z wyciągiem z rumianku czy z aloesem.

Rumień naczynioruchowy

Rumień naczynioruchowy, zwany również rumieniem napadowym, może mieć charakter permanentny lub pojawiać się sporadycznie. Przyczyną jego powstawania jest rozszerzanie się oraz pękanie naczynek krwionośnych, powodowane przez różne czynniki, takie jak stres, silne emocje czy schorzenia dermatologiczne. Rumień przyjmuje formę nieregularnych czerwonych plam na skórze, pojawiających się zwłaszcza na policzkach, szyi lub dekolcie.

Rumień naczynioruchowy uwidacznia się w wyniku zmian temperatury otoczenia, wysiłku fizycznego, po spożyciu alkoholu lub pikantnych potraw lub w sytuacji stresu. Nawet lekki bodziec potrafi sprowokować gwałtowną reakcję skóry, często nie jednokrotną, a pojawiającą się wiele razy w ciągu doby.

Rumień napadowy nie jest chorobą, nie jest też wprost oznaką nieśmiałości ani zbyt mocno rozwiniętej emocjonalności, chociaż tak bywa odbierany przez otoczenie dotkniętych nim osób. Bardzo często wiąże się z kompleksami i utrudnia codzienne życie. Może także zapowiadać wystąpienie w przyszłości rumienia utrwalonego lub trądziku różowatego, schorzenia dermatologicznego trudnego do wyleczenia.

Rumień trwały

Rumień trwały, określany również jako rumień chroniczny, może być spowodowany przez różne czynniki. Najczęściej powodami są:

• nadmierna i regularna ekspozycja na słońce, która niszczy naczynka krwionośne i tkanki skóry, prowadząc do powstania permanentnego zaczerwienienia;
• problemy dermatologiczne, takie jak trądzik różowaty lub egzema,
• przyjmowanie niektórych leków,
• schorzenia autoimmunologiczne,
• chroniczne oddziaływanie na skórę niekorzystnych czynników środowiskowych.

Rumień utrwalony objawia się trwale poszerzonymi naczyniami włosowymi i widocznymi naczynkami krwionośnymi. Wywołuje dyskomfort u osób nim dotkniętych i powoduje konieczność używania kosmetyków kryjących. Z rumienia utrwalonego może rozwinąć się trądzik różowaty.

Jak leczyć rumień naczynioruchowy i trwały?

Leczenie rumienia obejmuje kilka kroków, które warto wdrożyć, by poprawić kondycję skóry. Oto kilka zaleceń: 

1. Nawilżanie – regularne stosowanie odpowiednio dobranych kremów nawilżających lub balsamów pomaga w utrzymaniu prawidłowego nawilżenia naskórka oraz przyspiesza regenerację bariery ochronnej skóry, zmniejszając w ten sposób intensywność rumienia.
2. Stosowanie kojących balsamów i maści – preparaty zawierające składniki o działaniu łagodzącym, takie jak aloes, ekstrakty z owsa lub rumianku, mogą złagodzić rumień.
3. Unikanie substancji drażniących – unikaj kosmetyków oraz środków pielęgnacyjnych, które zawierają silne chemikalia, alkohol lub są mocno perfumowane. Tego rodzaju składniki mogą mieć niekorzystny wpływ na skórę.
4. Stosowanie łagodnych środków myjących – wybieraj łagodne żele i balsamy myjące o odpowiednim pH, najlepiej bez dodatku mydła, sformułowane z myślą o skórze wrażliwej i podatnej na zaczerwienienia. Świetnie sprawdzą się kosmetyki do skóry atopowej.
5. Ochrona przeciwsłoneczna – promieniowanie słoneczne może zaostrzyć objawy rumienia. By tego uniknąć, stosuj kremy z filtrem oraz osłaniaj twarz – na przykład z pomocą daszków lub kapeluszy – zwłaszcza kiedy indeks UV jest wysoki.
6. Dieta i styl życia – dieta bogata w przeciwutleniacze, takie jak owoce i warzywa, oraz unikanie używek i prawidłowe zarządzanie stresem znacznie poprawiają stan zdrowia, w tym również skóry.

Jeśli objawy rumienia są wyjątkowo dokuczliwe, niezbędna będzie konsultacja z dermatologiem. Lekarz przygotuje plan leczenia dostosowany do indywidualnych potrzeb Twojej skóry oraz rodzaju rumienia.

Zabiegi na rumień

Czasem pielęgnacja skóry i zdrowy styl życia nie wystarczają. W takiej sytuacji pomóc mogą zabiegi medycyny estetycznej. Najpopularniejsze to usuwanie rumienia za pomocą lasera naczyniowego oraz za pomocą światła pulsacyjnego.

Laseroterapia pozwala pozbyć się zmian naczyniowych. Dzięki odpowiednio dobranej wiązce lasera można obkurczyć, a nawet całkowicie zamknąć popękane lub rozszerzone naczynia krwionośne.

Światło pulsacyjne z kolei zaleca się zwłaszcza w przypadku rumienia spowodowanego nadmierną ekspozycją na słońce. Z pomocą tej techniki tkanki są podgrzewane, w wyniku czego znajdujący się w nich barwnik, czyli melanina, zostaje zniszczony.

Koszty zabiegów

Koszty usunięcia rumienia mogą wahać się w zależności od lokalizacji i renomy gabinetu oraz specjalisty przeprowadzającego zabieg. Najczęściej należy zapłacić od 200 zł do 450 zł za wybrany do zabiegu obszar (nos, czoło, policzki), do nawet 1200 zł na trzy obszary. Warto również zaznaczyć, że zabieg, na przykład laserowy, często trzeba przeprowadzić w kilku seriach, co zwiększa koszt całej terapii.

Dowiedz się więcej i zamów finansowanie pod nr tel.: 22 266 83 70 (pon.-pt. 8-20, sob. 9-14) lub przez FORMULARZ.